Bocages, klifpunten, brede zandstranden en groene velden..., in mijn ogen de meest aantrekkelijke kenmerken van het Normandische landschap. Maar in juni kleurt alles extra groen, een aparte tint groen: Olive Drab. Dit jaar waren er wellicht niet zo veel voertuigen als in voorgaande jaren met het oog op de grote herdenking van 2004 (D-Day + 60 jaar). Met deze mijlpaal in het vooruitzicht verkozen misschien velen een jaartje over te slaan, of om zonder 'wheels' te komen. Maar er was nog meer dan genoeg te genieten…

Vanaf onze 'homebase' te Vierville sur Mer trokken we weer over de slingerende weggetjes en de bovengenoemde brede stranden. Van Colleville sur Mer tot Ravenoville en van La Fiere tot La Cambe. Deze keer onder andere in een geweldige Dodge Command Car, 'Lily Marleen'.
We kwamen weer vele bekende gezichten tegen en hebben weer vrienden voor het leven gemaakt. D-Day herdenkingen zijn in Normandië een feest van verbroedering voor gelijk gezinde geesten...

Vanuit de grote General Purpose Tent Type 1 (door een vakkundig team binnen vijftien minuten op te zetten) werden ritten gepland naar Ste Mere Eglise, Hiesville en Omaha Beach.
Ste Mere Eglise, waar Ray Aebischer (Fox Company 506th PIR 101st AB) op het kerkplein terechtkwam met zijn parachute...
Hiesville, waar US General Don Pratt met zijn Glider verongelukte, en waar Maxwell Taylor zijn hoofdkwartier in een plaatselijk chateau vestigde...
Omaha Beach, waar een jonge Duitse soldaat, Franz Gockel, na een alarmmelding de ganse nacht in zijn stelling lag (Wiederstandsnest 62).

De dag voor D-Day reden we naar het historische legerkamp te Hiesville. De daar aanwezige paratroopers van diverse nationaliteiten hadden prominente gasten. In de eerste plaats hadden ze een bekende medic van het 501ste Parachute Infantry Regiment te gast: Robert E. Wright. Vergist u zich niet, deze man (geboren in februari 1924) verkoos een veldbed in een tent boven een luxe kamer in een hotel. Kortom: een week lang veldkamp, eten wat de pot schaft en hier en daar nog wat jonge 'troopers' verzorgen. Robert E. Wright: medic voor het leven! Wright vertelde me dat hij één van de knapen, die tijdens een nachtmars zijn enkel had verstuikt, danig op zijn donder had gegeven omdat diens veters niet strak genoeg zaten... Eén van de re-enactors vertelde me dat Wright in de ochtend nog altijd zijn push ups doet...
In het kamp was ook een Duitse veteraan aanwezig: Jozef Horn. Volgens eigen zeggen diende hij bij de batterij te Holdy en werd hij gevangen genomen, waarna hij tijdelijk assisteerde in het veldhospitaal.

Tegen de avond reden we over het strand. Het brede halvemaan-vormige strand. De ons begeleidende motoren trotseerden het zoute water. Wat een voorrecht en een genot om deze machines op leeftijd echt gebruikt te zien worden, in plaats van tentoongesteld te worden in een museum!

Op D-Day zelf stonden we wederom vroeg in de ochtend op Omaha Beach ter hoogte van St Laurent sur Mer, het stuk dat bekend staat als 'Les Moulins'. En alhoewel er toch weer vele Living History groepen aanwezig waren in de regio waren we de enige die op het historische tijdstip over de zee uitkeken. D-Day plus 59 jaar.
Op het Amerikaanse kerkhof te Colleville sur Mer brachten we een bloemengroet aan Eugene Ovid Lambert, trooper van het 502de Parachute Infantry Regiment van 101 AB. Hij zou nu dik in de 70 geweest zijn, had wellicht drie kinderen gehad en vele kleinkinderen. Wellicht hield hij van vissen of luisterde hij graag naar jazzmuziek. In plaats daarvan stierf hij tijdens D-Day, in een voor hem vreemd land. Wij hebben het graf van Eugene een poos geleden geadopteerd. Namens ons allen. Airborne Forever.

Op de parkeerplaats van het kerkhof kregen we het verzoek om een bus vol met Amerikaanse toeristen toe te spreken, dus gaven we hun een uitleg van onze visie over herdenken, Living History en de geschiedenis, waarna we een klein aandenken uitdeelden, uiteraard gevolgd door het lied 'Blood upon the Risers'.

De ontmoeting met Major Alphonse Gueymard was er één met een bijzondere betekenis. Destijds kwam Captain Gueymard met een glider neer in de directe omgeving van Hiesville. De glider voor hem was aan de onderkant extra bepantserd; stalen platen moesten immers Brigadier Generaal Donald Pratt beschermen tegen het luchtafweergeschut. Maar deze glider, 'The Fighting Falcon' was door de piloot, Luitenant-Kolonel Mike Murphy niet meer onder controle te houden. Het toestel boorde zich in een bocage, Pratt en de co-piloot verloren beide het leven. De piloot brak beide benen.
Gueymard was bijna direct ter plekke, en kwam nu terug om Pratt te herdenken bij diens monument te Hiesville, tussen de bocages en de landingsvelden. Gueymard voerde ook tijdens Market Garden het commando over een Anti Tank eenheid ter ondersteuning van het 506de PIR. Hij herinnerde zich nog goed de voornaamste doelwitten van zijn batterij; Mark IV en Mark V (Panther) tanks.
Gueymard wees naar de Screaming Eagle patch op onze schouders en liet ons weten dat het 'De mooiste patch in de hele wereld was'. Na de oorlog koos hij voor een carrière in de olie-industrie. 'Een harde wereld, waar mijn legertraining goed van pas kwam. Mijn rang als Major betekende niets. De eerste dertig dagen stond ik het gras klein te snijden op de boorvelden. Daarna mocht ik olietanks uitschrapen'. Uiteindelijk werd Gueymard een vooraanstaand lid van de Board of Directors.
Te Hiesville namen leden van de Screaming Ducks plaats in de erewacht achter het monument terwijl de Amerikaanse veteraan ons toesprak. Onder begeleiding van de bijzonder sympathieke burgemeester van Hiesville (we zullen haar nooit vergeten) genoten we van hapjes (waaronder Hollandse kaas) en drankjes in het veldkamp.

Daags na D-Day trokken we te voet over de kliffen richting Omaha Beach. Een tocht van een kilometer of acht à negen. Langs vergeten loopgraven met uitzicht over de donkere zee voor Omaha Beach. Voormalige observatiebunkers, munitie-opslagbunkers, Tobruk bunkers waar destijds de veroverde Franse tank-koepels door de bezetter op werden gemonteerd. Door dicht kreupelhout, over korenvelden en gele weilanden vol koolzaad. Adembenemend.

Aan alles is te merken dat D-Day 2004 iets bijzonders gaat worden. De plaatselijke VVV had reeds een voorlopig programma uitgebracht met spoorboekje van '80 dagen herdenkingen' in Normandië. Als u er ooit aan gedacht heeft om Normandië te bezoeken en daar wellicht een herdenking mee te maken, dan is 2004 hiervoor de uitgelezen kans.
Wij zijn er zeker, zoals elk jaar.

Foto's en Artikel door Don van den Bogert.

Meer over de acties in Normandië, over 'Angel of Mercy' Robert E. Wright en over Captain Gueymard, kunt u lezen in het boek 'D-Day with the Screaming Eagles' van George Koskimaki.

Engels

Bocages, ragged cliffs, wide sandy beaches and green meadows... In my eyes the most attractive features of the Normandy landscape. But in June of each year there is that extra, special kind of green: Olive Drab. Maybe this year wasn't the best year for seeing vehicles. Next year, 2004, will be a 'milestone' celebration: D-Day plus 60 years. A lot of vehicle owners chose to skip this D-Day, but will be there in 2004. But there was still enough to see!

VFrom our ‘Homebase' at Vierville sur Mer we headed out over those winding roads and the beaches mentioned above. From Colleville sur Mer to Ravenoville and from La Fiere to La Cambe. This time in an exceptional Dodge Command Car (with 'Ben Hur' trailer), 'Lily Marleen'.
We met old friends and made some new ones. D-Day in Normandy is a feast of fraternization for like-minded spirits.

From our big General Purpose Tent Type 1 (which can be set up by experts within 15 minutes) we planned tours to Ste Mere Eglise, Hiesville and Omaha Beach.
Ste Mere Eglise, where Ray Aebischer (Fox Company 506th PIR 101st AB) landed at the churchyard.
Hiesville, where US General Don Pratt crash-landed with his Glider, and where Maxwell Taylor set up his HQ at a local chateau.
Omaha Beach, where a young German soldier, Franz Gockel, manned his machinegun for hours, waiting after the general alarm that came after midnight.

The day before D-Day we drove up to the historical army camp in Hiesville. There where some prominent guests: medic Robert E. Wright (501st Parachute Infantry Regiment). Do not make the mistake of underestimating this man. He slept in an army tent, on an army bed, eating army food, and just didn't care for a luxurious hotel. He even chewed out one of the 'troopers' who hurt his ankle during a night exercise, for lacing up his boots to 'loose'. I guess he is an army medic for life! And one of the re-enactors informed me of the fact that Mr. Wright still does his push ups in the morning!
During our first visit there was also a German veteran, Jozef Horn, at the camp. He told us he served at the Holdy battery until he became a POW and helped out briefly at the make shift aid station.

In the late afternoon we drove on the beach. The half-moon shaped beach, with the motorcycles that accompanied us driving through the salty water. It is a privilege and a pleasure to see these machines in full action in stead of in a museum!

At D-Day morning we were once again just about the only Living History Group at Omaha Beach, in front of 'Les Moulins'. D-Day plus 59 years, straight on the second. The sea was quiet, hardly any waves.

At the US Cemetery (Colleville sur Mer) we saluted Eugene Ovid Lambert, trooper of the 502st PIR, 101st AB. He would be way up in his 70's by now. With kids, some grandchildren. Maybe he loved fishing or jazz-music. But instead he died during D-Day in an unfamiliar country.
We adopted his grave a while ago. For and from all of us. Airborne Forever.

At the parking we were asked to explain our vision on remembrance and (Living) History to a bus filled with US tourists. So we did, and we presented them with a small token and our song 'Blood upon the Risers'.

Meeting Major Alphonse Gueymard was extraordinary. On D-Day this man landed with his glider behind the glider that crash-landed, carrying US Brigadier General Don Pratt, near Hiesville. The General's glider was reinforced at the bottom with welded steel plates (against AA-fire). But the glider, 'The Fighting Falcon' became uncontrollable during the descent and smacked into a bocage. Don Pratt and the co-pilot died, the pilot suffered two broken legs.
Now Gueymard came back to remember the General at his monument at the former landingzone.
He also landed in The Netherlands during Market Garden, commanding an anti-tank battery. He can vividly remember the main targets: Mark IV and V (Panther) panzers.
Gueymard pointed at the Screaming Eagle Patch on our shoulders. 'The best patch in the whole world'. After the war he went into the oil business. 'A tough world where my army training came in handy. My rank as a major meant nothing to these guys, you just had to prove yourself. The first 30 days I spent cutting the high grass at the oilfields. Then I got a job cleaning out oil tanks'. He ended up as a respected member of the board of directors.
At Hiesville members of the Screaming Ducks where part of the honorary guard behind the monument of General Pratt, while the US veteran spoke to us all. With very sympathetic the mayor of Hiesville in charge (we will never forget her) we enjoyed some drinks and snacks (which included Dutch cheese) at the historical army camp.

The Day after D-Day we went for a hike along the cliffs of Omaha Beach. About 6 or 7 miles. Along forgotten trenches facing the dark sea in front of Omaha Beach. Former observation bunkers, storage bunkers. Tobruk bunkers that were once equipped with French tank turrets. Through thick undergrowth and over meadows. Breathtaking.

D-Day 2004 is going to be special. The local tourist offices have already printed a program for 2004. 80 Days of celebration in Normandy. If you ever thought about visiting the former landing beaches, 2004 is a must. For it will mark a milestone: D-Day plus 60 years.
We will be there, like every year.

Photo's & Article by Don van den Bogert.

More on the actions in Normandy, on 'Angel of Mercy' Robert E. Wright and on Captain Gueymard, in the book 'D-Day with the Screaming Eagles' by George Koskimaki.