3DE CO 726STE INFANTERIE REGIMENT,
352STE DIVISIE
WN62 – Omaha Beach
D-DAY
Wiederstandsnest 62 was één van de sterkste verdedigingswerken op Omaha Beach. Gevestigd aan de linkervoet van de smalle vallei die naar Colleville sur Mer leidde was dit Duitse verdedigingswerk omgeven door prikkeldraad, anti-tankgrachten en mijnenvelden. De rechterflank werd ook nog eens gedekt door WN61's 88mm geschut, 50mm anti-tankgeschut, mortieren en machinegeweren.
Grofweg bestond WN62 uit twee zware H669 bunkers,
waarin Tsjechisch 75mm geschut was ondergebracht, 81mm en 50mm mortier stellingen
(Tobruk bunkers), 50mm anti-tankgeschut en MG-nesten (bewapend van MG42 machinegeweren
tot diverse ‘beute-waffen', zoals machinegeweren uit Polen). WN62 was verder
uitgerust met manschapverblijven, voorraadbunkers en een observatiebunker.
De bunkers waren onderling verbonden met zig-zag loopgraven.
Uit Duits oogpunt was het een superieure vuurstelling; gevestigd tegen een
40 meter hoge helling waardoor men een geweldig schootsveld had over het halvemaan-vormige
strand van Omaha Beach. Een strand bezaaid met obstakels, mijnenvelden, Belgische
poorten, palen met ladingen en prikkeldraad.
Op 6 juni 1944 waren er 21 Infanteristen van de 3de
company 726ste Infanterie Regiment aanwezig, 7 Infanteristen van de 916de
Grenadier Regiment, alsmede 7 Artilleristen van de 352ste Divisie.
Eén van de infanteristen van de 3de company, 726ste Infanterie Regiment
was Korporaal Franz Gockel. Gockel was op 17-jarige leeftijd door de Arbeidsdienst
opgeroepen om een jaar te werken voor 'het land'. Na 3 maanden bevond hij zich
echter ongewild in een barak in Nijmegen, en onderging hij een zes weken durende
stoomcursus 'infanterist'. Nog steeds 17 jaar oud werd hij in Oktober 1943
naar Normandië gestuurd.
Eind januari 1944 werd WN62 verrast door een bliksembezoek van Erwin Rommel. Franz Gockel deed dienst als wachtpost en zag de beroemde veldmaarschalk passeren. Het werd hen allen duidelijk dat Rommel, eind november 1943 door Hitler aangesteld als Inspecteur-generaal van de kustdefensie, absoluut niet tevreden was over WN62. De 2 Tsjechische 75mm geschutsstukken stonden bijvoorbeeld louter op een betonnen plateau met wat camouflagenetten erover. Er was werk aan de winkel, en de infanteristen werden niet gespaard. Het strand zou immers een niet te veroveren obstakel worden voor de geallieerden, had de veldmaarschalk bezworen.
In de nacht van 5 op 6 juni 1944 werd rond 01.00u
alarm geslagen. Het was niet de eerste keer, en met tegenzin werden de stellingen
bemand door de mannen van WN62. Bommenwerpers trokken over zonder dat er
iets gebeurde. Toen werd het stil. Met het eerste ochtendlicht kwamen nieuwe
golven met bommenwerpers en verschenen er schaduwen voor de kust. Wellicht
Duitse motorboten, opperde een Duitse infanterist. Maar Gockel vertelde dat
ze zo talrijk waren dat alle hoop snel vervloog. Opnieuw kwamen de bommenwerpers
richting land en deze keer lieten ze hun lading wel direct vallen. Zand,
rook, modder en oorverdovende explosies. Er was geen onderscheid te herkennen
tussen de bommen van de vliegtuigen of de granaten uit de slagschepen. Tussen
Port en Bessin en Vierville sur Mer was de hel losgebroken op Omaha Beach.
Het was allemaal niet logisch; volgens de commandant zouden de Amerikanen komen
bij hoog water, niet bij eb... en het weer was onbestendig geweest…
De mannen van WN62 lagen bedolven onder stof en zand. Vuil in hun ogen, zand
tussen hun tanden. Gockel lag verscholen onder een overkapping van een meter
dik, achter zijn Poolse, watergekoelde machinegeweer daterend uit WW1, een
veroverd relikwie uit de eerste dagen van WW2.
Uiteindelijk zou Franz Gockel één van
de weinige overlevenden zijn van Wiederstandsnest 62. Zijn verhaal is in
vele boeken terug te vinden en hij werkte mee aan diverse documentaires voor
o.a. Discovery Channel en de BBC.
Hij heeft een markant gezicht en voorkomen wat er toe leidde dat ik hem direct
herkende toen we hem met onze Living History groep tegenkwamen op Omaha Beach.
Hij is er elk jaar, in Normandië, en zal er terugkomen zolang zijn gezondheid
het toelaat. Een man die elke vraag beantwoordt, zonder franje, en die een
graag geziene gast is in de regio.
Veel van zijn voormalige strijdmakkers zijn terug
te vinden op de Duitse begraafplaats te La Cambe. Zoals Soldaat Helmut Kieserling
en Oberleutnant Bernhard Frerking die beiden D-Day niet zouden overleven.
Kieserling had Gockel nog verbonden toen deze aan zijn hand gewond raakte
toen hij voedsel ging halen voor de mannen in de stellingen.
Gockel bereikte WN63, de commandopost van zijn company, gevestigd in de heuvel
waarlangs de vallei van Colleville sur Mer richting zee te betreden is. Hij
werd samen met de andere gewonde Duitsers in een truck geladen en kreeg van
Franz Wilden, die hij nog kende uit zijn periode in Nijmegen, een worst toegestopt.
Na de oorlog vond hij ook Wilden terug op La Cambe, 2 dagen na D-Day gesneuveld.
Via Vire kwam hij in Parijs waar hij herstelde van de verwonding, om op 20
november 1944 alsnog krijgsgevangen gemaakt te worden nabij Vosges.
Naast Gockel overleefde ook WN62's H. Severloh D-Day. Ook hij was in Normandië in
Juni 2003, zijn verhaal verschijnt binnenkort in boekvorm.
Na de oorlog begaf Gockel zich in het familiebedrijf waarin hij nu nog steeds actief is: Dachdeckermeister Franz Gockel, sinds 1925.
Terugkijkend op het imposante tafereel van de honderden, duizenden schepen voor de kust zegt Gockel: 'Het eerste wat ik deed was bidden, veel bidden'. En ongeloof dat 'ze' maar bleven komen, golf na golf.
WN 62
Slaapplaats Franz Gockel
Artikel & Foto's: Don van den Bogert
Met dank aan Franz Gockel en
het Duitse oorlogskerkhof te La Cambe.
Meer informatie over WN62 in het boek Omaha Beach van George Bernage.
NB.
