Zoals al eerder genoemd in de diverse artikelen over Band of Brothers: mediagigant HBO had een vliegtuig van American Airlines vol veteranen en/of hun familie of nabestaanden over laten komen vanuit de USA naar Parijs. Daar werden ze in een 5-sterren hotel ontvangen en bezochten ze diverse bezienswaardigheden. Bovendien was er voor hen een dinercruise over de Seine georganiseerd.
Later vertrokken ze per speciale Band of Brothers-trein naar Carentan waar ze door middel van bussen naar Utah Beach werden vervoerd.
De kosten bedroegen ongeveer 10% van het totaalbudget van 120.000.000 US$.
Tom Hanks noemde deze actie gekscherend;
'...geld uitgeven om de wereld te kunnen laten merken hoeveel geld je uitgegeven hebt...'.
De ceremony werd gehouden direct achter de duinrij waar ook het Utah Beach Museum en het Roosevelt Café gevestigd zijn. Vanaf onze plek op de tribunes was het strand deels zichtbaar. De lokatie is ook bekend onder de naam 'La Madeleine', een naam die afkomstig is uit de periode dat de Noormannen de regio frequent 'visiteerden'. Uiteindelijk vestigde een deel van hen zich in de deze streek, wat meteen de naam Normandië verklaart.
Het was op dit stuk strand dat de zoon van voormalig Amerikaans President Roosevelt (niet de President Roosevelt die tijdens WW2 President was), als officier concludeerde dat ze op het verkeerde stuk strand terecht waren gekomen met hun landingsboten. 'Dan beginnen we de oorlog hiervandaan', was vrij vertaald zijn kreet.

Het gebouw waar Le Roosevelt Café nu in gevestigd is was destijds onderdeel van een bunker. Het heeft echter nog steeds dezelfde karakteristieke vorm en functioneert zowel als restaurant/café als als museum.

Het was tegen drie uur dat de ceremony op Utah Beach begon. Er stond een straffe wind die de touwen van de nog lege vlaggenmasten tegen het hout deden slaan. Er lag een smetteloos rode loper die vanaf de paradelijn richting de stoelen van de veteranen leidde. Daarvoor stond een spreektafel die gericht was naar de aan de overkant van de paradelijn gelegen VIP-, pers- en publiekstribunes. Daarachter stonden twee gigantische tentgebouwen waarin later die dag de première van de TV-serie plaats zou vinden. Uiteraard alleen op invitatie. Een andere publiekstribune was links van de veteranen gebouwd. Wij behoorden tot de gelukkigen die daar een plaats hadden, sterker nog: we zaten op de voorste rij.

Luide kreten van herkenning toen Tom Hanks vanuit één van de tentgebouwen naar het ceremony-terrein kwam, enkele lokale en internationale Bobo's in zijn kielzog.

Toen klonk de stem van de omroeper door de luidsprekers:
'Welcome to the 57th commemoration of the D-Day landings in 1944'.
Gevolgd door:
'The story of Easy Company is the inspirational theme of Band of Brothers, the series of films produced by the American Television Channel HBO, executive produced by Steven Spielberg and Tom Hanks. Tom Hanks also directed the 5th one of the series'.

De veteranen arriveren

Vervolgens deden de veteranen van Easy Company hun entree in hun door HBO verzorgde gele windjassen. Oude, grijze, trotse mannen. Sommigen in een rolstoel, een enkeling met twee krukken. Terwijl ze zich naar hun stoelen begaven vloog een viertal Franse Mirage straaljagers over als eerbetoon. Eén maal land inwaarts, één maal parallel aan de kust. Daarna kwamen de volksliederen: Frans (uiteraard), en onder andere Amerikaans, Engels, Canadees, Nederlands, Pools en Belgisch.

Tom Hanks werd door een hoge Amerikaanse legerofficier aangekondigd:
'The executive producer of Band of Brothers, a fierce advocate for the new World War Two memorial in Washington DC, a distinguished actor and a dedicated American patriot, mister Tom Hanks'.

Tijdens de Franse vertaling van deze introductie legde Tom Hanks zijn speech op de spreekstoel en schudde met zijn hoofd toen hij '...une acteur brilliante...', genoemd werd.
Een deel van zijn speech:

'Thank you one and all, and welcome'.

'Band of Brothers is the story of men with ordinary names like Richard or William, Johnny and Carwood who called each other names like Skinny, Popeye, Babe, Bull and Moose'.
'They came from small towns and big cities, some had attended universities like Harvard and Yale, others had troubles reading and graduated only from the rigorous training they called muscle college'.

'We know that our collection of moving pictures may look to be the complete story of these men, it is not. At it's best our serie serves as a complementary addition to Mr. Ambrose's book and a visual manifestation of the personal accounts of history'.
One will understand even better if one is lucky enough to have a talk with a member of Easy Company, say with someone named Babe Heffron or Herb Suert or Richard Winters'.

Op de aan zichzelf gerichte vraag wat iemand bezielde om dit verhaal te verfilmen was zijn antwoord:
'It helps to be crazy. Almost as crazy as the men of Easy Company themselves, who the first time they came to this part of France, they got here by jumping out of airplanes'.

Hierna volgde de officiele kranslegging.
Bill Guarnere en Carwood Lipton legden een krans bij het op het ceremony-terrein aanwezige monument voor de 90ste infanterie divisie. Eén van de aanwezige veteranen van dit onderdeel was Waren Russel Lloyd waar ik al eerder die dag een interview mee had gehad op de Amerikaanse begraafplaats te Colleville sur Mer.

Warren Russel Lloyd (Interview met Warren Russel Lloyd)

Tom Hanks legde een krans bij het grote monument op Utah Beach, met hem deden vertegenwoordigers van alle andere geallieerden van destijds dit. Zo was er namens Nederland een hoge militaire vertegenwoordiger aanwezig die de gehele dag langs alle plechtigheden trok, samen met zijn collegae uit onder andere de VS, Engeland, Frankrijk, Canada, Noorwegen, Polen en België.

Hierna klonk uiteraard het Franse volkslied nog eens en lijnden de veteranen van Easy Company zich op om een parade af te nemen. Aangevoerd door Franse troepen trok een keur aan soldaten voorbij aan de taaie mannen in de gele regenjassen. Een peloton Amerikaanse parachutisten van het 82ste en het 101ste ontbrak niet, evenals een groot detachement van de Engelse NVA (Normandy Veterans Association). Deze Engelse Veteranen, waaronder parachutisten van de Oxford and Bucks die in diezelfde juninacht in 1944 een succesvolle aanval uitvoerden op de brug bij Ranville (Pegasusbrug), oogstten veel applaus en bewondering.

Als afsluiting scheerde er tot tweemaal toe een Dakota C47 Skytrain over het strand, het type vliegtuig dat de veteranen destijds over het kanaal getransporteerd had.

De veteranen mengden zich onder de genodigden en verdwenen geleidelijk aan in de zwaar beveiligde (en helaas gecontroleerde) tentgebouwen.
Er werd daar gedronken, gegeten en er volgde een speciale voorstelling, de eigenlijke première van Band of Brothers.
Het publiek dat bestond uit veteranen, familie van veteranen, VIP's zoals Stephen Ambrose en Michael Kamen, Bobo's en medewerkers van Band of Brothers (waaronder acteurs zoals David Schwimmer, Donnie Wahlberg, Shane Taylor en Colin Hanks), kregen een samenvatting van 10 minuten van de eerste aflevering, het gehele tweede deel over de landing in Normandië en een compilatie van fragmenten uit de overige acht delen te zien.

Soortgelijke premières werden ook in de Verenigde Staten gehouden. De grootste daarvan speelde zich af in Los Angeles, in de Hollywood Bowl. Daar kwam opnieuw bijna de voltallige cast (met Damian Lewis en Ron Livingston) bijeen met de veteranen van Easy Company.

Toespraak Tom Hanks, Steven Spielberg (l) in LA

2000 Reunie Toccoa, Babe Heffron en Bill Guarnere

Misschien was de merkwaardigste première wel die in het kleine bergstadje Toccoa in Georgia waar ooit het trainingskamp van het 506de gevestigd was. Er was door de producers overwogen om daar op lokatie opnames te maken voor de serie, maar Toccoa was te veel veranderd door de jaren heen. Wel werd er dus een première gehouden in een kleine filmzaal. Negentien Easy Company-mannen reisden af naar de lokatie waar het allemaal was begonnen. Van het kamp rest nu slechts een monument, maar Mount Currahee zal er altijd zijn.

Steven Spielberg, Tom Hanks en HBO hebben een onvergetelijk verhaal verfilmd.
Niet voor de commercie, maar dankzij de commercie.
Na 11 september is er veel veranderd in Amerika, geen geweld meer op TV, geen ontploffingen… maar het uitzenden van Band of Brothers, met al het gevloek, geschiet en zijn beladen thema's heeft nooit hoeven wijken.
Er waren berichten in de media dat Amerika op zoek was naar nieuwe helden, de hulp van Hollywood zou zelfs worden ingeroepen.
Maar waarom zou je helden zoeken als je ze al hebt?
Geen generaals, hoe briljant dan ook, geen president, hoe intelligent dan ook.
Maar gewone jongens, boeren, mijnwerkers en scholieren.

Jongens waar we ons allemaal in in kunnen leven.
Jongens van toen, jongens van nu.