Bill Guarnere en Edward Heffron zijn onafscheidelijk. Vlak na de oorlog liepen ze elkaar weer tegen het lijf in South Philly, en sindsdien zijn ze een twee-eenheid. De twee veteranen van Easy Company- 2nd Battalion - 506th Parachute Infantry Regiment - 101st US Airborne bezochten in de voorlaatste week van september 2002 ons land.

Samen met twee Nederlandse Living History groepen: The Dutch Currahee's (506th PIR) en de Screaming Ducks (502nd PIR) hadden Sophia en ik de mogelijkheid de twee bekende veteranen van Easy Company te ontmoeten. Het zou een onvergetelijk weekend worden.

Vroeg in de ochtend van vrijdag 20 september reden we met een GPW Ford Jeep, twee Willys Jeeps en een Dodge Weaponcarrier naar Margraten toe, met in totaal een groep van 11 personen. Bij het Amerikaanse Oorlogskerkhof was de bus van de Stephen Ambrose Band of Brothers Tour 2002 reeds gearriveerd. Meer dan 40 Amerikaanse belangstellenden, die in de voetstappen van Easy Company door Europa trokken, hadden zich verzameld om een speech van hoge functionarissen aan te horen. Voor hen op twee stoelen zaten twee oudere mannen in M42 Jumpsuits, en behangen met onderscheidingen en eretekens: Staff Sergeant 'Wild' Bill Guarnere en Edward 'Babe' Heffron. 506 Para-dice Patch, Screaming Eagle Patch, Currahee Crest, Infantry Rifle, Presidential Unit Citation, First Airborne Patch, Jumpwing met combat-star(s)... en een heel assortiment aan 'bars'. Dit zijn de mannen, hier schrijven we al jaren over, hier doen we het allemaal voor. Het is de eerste keer dat ik ze weer zie sinds D-Day 2001, op Utah Beach.

Bill Guarnere in het Bois de Jacques

Bill en Babe bij de ceremonie

Op de US begraafplaats Margraten

De laatste eer bewijzen

Na een vriendelijke knik in onze richting begonnen de plechtigheden. Na de speeches werden de twee veteranen in de jeeps van onze 'Combined 101st Task Force' over het kerkhof gereden naar de graven van hun gevallen vrienden. Uniek; jeeps op het US kerkhof! Er werden bloemen gelegd bij onder andere de graven van Dukeman (die op 5 oktober 1944 in Nederland sneuvelde -zie TV serie en Boek Band of Brothers-), van Klinken en de bekende Major O. Horton (allen van het 506de). Edward 'Babe' Heffron verzocht eenieder vriendelijk niet te fotograferen terwijl hij en Bill de graven bezochten, uit respect voor de gevallenen.

Na de plechtigheden van de veteranen werden er tevens kransen gelegd door de Living History groepen, in de aanwezigheid van Bill, Babe (nu konden er foto's genomen worden) en de talrijke andere belangstellenden. 'That was very beautiful', liet een ontroerde Bill Guarnere weten.
Onder de aanwezige Amerikanen van de Band of Brothers Tour 2002 waren ook diverse familieleden van 506-ers aanwezig. Zo waren o.a. de broer en schoonzus van Floyd 'Tab' Talbert van de partij.
In het kantoortje van de begraafplaats was er tijd voor uitgebreide signeersessies van boeken, vlaggen, tassen, jassen en andere memorabilia. De heren namen alle tijd voor ons en ik was in de gelegenheid om Bill Guarnere een vergulde pennenset aan te bieden als dank voor de vele brieven die wij van hem hebben mogen ontvangen.
'Keep on writing Kid!', was zijn reactie en er volgde een stevige klap op mijn schouder.
'Yeah, ol' Gonnorea is still up for it!', was de volgende opmerking.
Ik vroeg hem naar Major Dick Winters en vertelde hem dat de Major Bill zo 'tough as leather' vond. Het duurde even voor Bill reageerde (hij ging druk verder met signeren), maar keek toen op en zei: 'But he is still a Quaker!'. (Een reactie op de passages in het boek en in de TV-serie waarin te zien is dat Bill Guarnere na een conflict met Winters laatstgenoemde ervan verdenkt een Quaker te zijn). Ook kwam Lester Hashey ter sprake die ons een e-mail had gestuurd vlak voor vertrek.
'Les is a good Guy, he does a lot of writing'.
De twee veteranen uit Philly zijn 100% op elkaar ingespeeld. De een vraagt, de ander antwoord.
Op een cynische manier die eenieder een lachstuip bezorgde.
Babe: 'Hey Bill, whats the name of the guy we met at Fort Benning? I only remember nice people!'.
Bill: 'Yeah, untill you met me!'.

Een naoorlogse colonne

De groep!

La Gleize

Namens STIWOT en namens de Living History Task Force werd ik door de officials in de gelegenheid gesteld om een korte speech te voeren aan de bezoekers waarna ik hen een aandenken overhandigde in de vorm van een blikje Footpowder.

Hierna vertrok de bus en trokken wij met onze colonne richting het zuiden. Hans en Marcel van 'The Dutch Currahee's' voorop (Ford GPW Jeep met mounted .30 machinegeweer en Blauw E-506 PIR vaandel), gevolgd door Richard en Hans in de tweede Jeep, en Alex, John en Frans in de derde Jeep. Wij hadden plaatsgenomen in de grommende Dodge bij Sybren en Janet en zo trokken we door het heuvelgebied naar het Amerikaanse Oorlogskerkhof nabij Henri Chapelle.
Na een korte stop reden we door de Ardennen in. Eerste halte daar: La Gleize in het algemeen, en de immens grote Tiger II tank aldaar in het bijzonder. Uiteindelijk sloegen we bivak op (letterlijk onder zeil) nabij Houffalize, aan een stromend beekje. Slapen onder de sterren (voor wie slapen kon na een onvergetelijke dag).
Gory Gory what a hell of Day!

Op zaterdag 21 september stopte de bus van de Band of Brothers Tour in het Bois Jacques. Na een korte wandeling kunnen de bezoekers de foxholes van het 506de bezoeken die nog immer in het bos te vinden zijn. Vanuit deze bossen kijk je uit op het dorpje Foy.
In deze bossen waren wij reeds voor de bezoekers gearriveerd en was er gelegenheid om eens wat dieper op de materie in te gaan. We boden Bill en Babe nog een aardigheid aan, en Bill reed mee in één van onze jeeps; dwars door het bos, over stronken, door kuilen en bosjes. Schreeuwend van plezier; wat zit er nog ongelooflijk veel pit in die man!
Om de toelichting van de Amerikaanse gids van de bezoekersgroep te illustreren werd er zelfs nog met losse flodders geschoten. Schoten die seconden lang tussen de bomen en bergen echode.
Babe Heffron vertelde mij dat hij in aflevering 4 van Band of Brothers spontaan plaats had genomen aan één van de tafeltjes tijdens de bevrijdingsscènes in Nederland. 'They asked me to sit down, gave me a coat and a flag and I said, -Yeah why not?'-. Figurant in een film over waar hij zelf een hoofdrol in speelt. Hij is dan ook heel even te zien in de tv-serie, met een glaasje jenever voor zijn neus. Aangezien ons dat uiteraard opgevallen was boden we hem een fles van die 'Dutch Ginnever' aan, wat erg gewaardeerd werd met diverse kussen. (Maakt u zich geen zorgen: Sophia en Janet stonden aan de ontvangende kant van die vorm van dank van zowel Bill & Babe). 'Them Dutch Broads', zei Bill hoofdschuddend en met kleine pretoogjes.

Rachamps ceremonie

Certificaat Ardennen

We werden verzocht de groep te volgen naar Foy en spraken later op de dag af om acte de presence te geven in Rachamps tijdens de officiële ceremonies aldaar.
Met nog veel meer Living History beoefenaars waren we dus aanwezig bij het planten van een boom door Bill en Babe (Babe: 'Thats the hardest work I've done in many years'), en hadden we de gelegenheid om in de kerk een speciale dienst bij te wonen. Voor de Band of Brothers-fans onder de lezers: dat was de kerk waar Easy Company voor het eerst weer een dak boven het hoofd had na die weken lang in de sneeuw en de bevroren foxholes. In de tv-serie wordt er dan voor de mannen gezongen en zie je de gesneuvelden en gewonden langzaam vervagen. Dezelfde muziek, dezelfde liederen werden nu weer voor hen gezongen. Onbeschrijflijk indrukwekkend.
Na de mis trok de hele stoet naar een verderop gelegen school en Babe Heffron liet zich vervoeren in één van onze voertuigen.
Hierna vertrokken de mannen richting Oostenrijk. Het Adelaarsnest stond op het programma.
Wij bleven nog een dag en nacht in de Ardennen.

Een geweldige ervaring.
Adembenemend om naar Bill Guarnere te luisteren terwijl hij rondloopt op zijn krukken in het bos waar hij zijn been verloor. 'It was damned cold'.

Speciale dank van Sophia en mij aan de Screaming Ducks en The Dutch Currahee's, onze eigen Band of Brothers.
Currahee & Strike!

Ik sluit af met wat ik als laatste tegen de twee veteranen uit South Philly zei:
'Many Happy and Healthy returns, Hang Tough!'.

English

September 20th, 2002. A day we will always remember. It was the day we had the honor to meet Bill Guarnere and Edward Heffron of Easy Company, 506th Parachute Infantry Regiment, 101st US Airborne. 'Wild' Bill, and 'Babe' joined the Stephen Ambrose Band of Brothers Tour 2002 and toured Europe from the UK to Normandy, The Netherlands to the Ardennes and up to the Eagles Nest. Retracing Easy-Company's steps during World War Two.

We were invited by two excellent Dutch Living History Groups, The Screaming Ducks & The Dutch Currahee's to join them accompanying the Band of Brothers Bus at Margraten and into the Ardennes. The first time we see Bill and Babe since D-Day 2001 at Utah Beach.
After a welcome speech by officials Bill and Babe attended ceremony's at the US Cemetery at Margraten (Holland). They placed flowers at the graves of fallen comrades like William H Dukeman Jr and Robert van Klinken. We had the honor to drive Bill and Babe in our jeeps across the US cemetery.
After their official ceremony they joined in the ceremony of the Combined Dutch Airborne Taskforce, the Living History Group placed wreaths at several Airborne graves. 'That was very beautiful', was Bills opinion.
After the official part of the ceremony there was a lot of time for signing books, flags and so on. They posed with all the participants of our Living History Groups and really appreciated our companionship.

The next day we catched up with the tour in Jacks Woods, near Bastogne. In the woods you can still find the foxholes of the Airborne troops who prevented the Germans from breaking through to Bastogne. From the woods you can see the little village called Foy.
Bill walked through the woods where he lost his legs. 'It was damned cold...'. After that he drove through the woods in our Ford GPW jeep with mounted .30 machinegun and Easy Company Flag flying proud.
Among the Americans that joined the Stephen Ambrose Band of Brothers Tour 2002 were several family members of Easy Company veterans like Floyd Talberts brother.

In the afternoon we attended a tree-planting ceremony in the village of Rachamps. Bill and Babe where presented certificates and the villages quire sang the same songs for them as they did back in World War Two. Very impressive.

<

We are proud to have accompanied the tour, and hope for many happy and healthy returns of Easy Company Veterans.
Bill & Babe are a two men team that is still going strong!
Their humour is cynical and tongue-in-cheeckish.

'Bill', I said, 'Dick Winters considers you as tough as leather!'.
He grinned and looked up with those sparkling little eyes.
'Yeah, but he is still a Quaker!'